Zaimki osobowe w języku norweskim:
jeg [jæi] - ja
du [du:] - ty ( u wymawiamy akcentując lekko y )
han [han] - on
hun [hun] - ona (tu również wymawiając u akcentujemy y)
den [den] - on, ona
det [de] - ono
vi [vi:] - my
dere [ de : re] - wy
de [di:] - oni
De [di:] - pan, pani, państwo
Podane zaimki osobowe występują w pierwszym przypadku - mianowniku i pełnią najczęściej funkcję podmiotu.
Zaimek osobowy 2. os lp. du używany jest w przeciwieństwie do polskiego zaimka 'ty' - zarówno w stosunkach do znajomych, jak nieznajomych, młodszych i starszych. Jedynie część starszej generacji używa w odniesieniu do osób nieznajomych formy grzecznościowej De.
Zaimki 3. os. lp. han i hun odnoszą się jedynie do osób, natomiast przedmioty zwierzęta i pojęciaw określa się zaimkami den i det.
Zaimek den zasrtępuje rzeczowniki rodzaju męskiego i żeńskiego, np. en stol [stu : l] krzesło - den, zaimek det - rzeczowniki rodzaju nijakiego, np. et bord [bu : r] stół - det.
jeg [jæi] - ja
du [du:] - ty ( u wymawiamy akcentując lekko y )
han [han] - on
hun [hun] - ona (tu również wymawiając u akcentujemy y)
den [den] - on, ona
det [de] - ono
vi [vi:] - my
dere [ de : re] - wy
de [di:] - oni
De [di:] - pan, pani, państwo
Podane zaimki osobowe występują w pierwszym przypadku - mianowniku i pełnią najczęściej funkcję podmiotu.
Zaimek osobowy 2. os lp. du używany jest w przeciwieństwie do polskiego zaimka 'ty' - zarówno w stosunkach do znajomych, jak nieznajomych, młodszych i starszych. Jedynie część starszej generacji używa w odniesieniu do osób nieznajomych formy grzecznościowej De.
Zaimki 3. os. lp. han i hun odnoszą się jedynie do osób, natomiast przedmioty zwierzęta i pojęciaw określa się zaimkami den i det.
Zaimek den zasrtępuje rzeczowniki rodzaju męskiego i żeńskiego, np. en stol [stu : l] krzesło - den, zaimek det - rzeczowniki rodzaju nijakiego, np. et bord [bu : r] stół - det.
Komentarze
Prześlij komentarz